ถึงแม้หน้าหนัง Happiest Season จะชวนให้คนทั่วไปตัดสินว่า มันคือหนังรัก LGBTQ หรือ Lesbian แต่แท้จริงแล้วมันมีความเป็นหนังครอบครัวและหนังคริสต์มาสมากกว่าเสียอีก และพอยต์ที่สำคัญที่สุดของเรื่องก็คือ ความพยายามที่เป็นทั้งตัวเองและเป็นทั้งลูกที่ดีของพ่อแม่ ซึ่งบ่อยครั้งมันคอนทราสต์กัน
Happiest Season คือเรื่องราวของคู่รัก Abby (Kristen Stewart จาก Twilight) กับ Harper (Mackenzie Davis จาก Terminator: Dark Fate) ที่กำลังไปร่วมฉลองเทศกาลคริสต์มาสกันที่บ้านของ Harper อันประกอบด้วย คุณพ่อ Ted (Victor Garber จาก Titanic) ที่กำลังลงสมัครเลือกตั้ง, คุณแม่ผู้เป็นเพอร์เฟ็กต์ชันนิสต์ Tipper (Mary Steenburgen จาก Back to the Future Part III), Jane น้องสาวคนเล็ก (Mary Holland), Sloane พี่สาวคนโต (Alison Brie) และครอบครัวของเธอ ได้แก่ สามี Eric (Burl Moseley) และลูกแฝดท้้งสอง
นอกจาก Abby กับ Harper จะต้องปิดบังความสัมพันธ์ต่อหน้าครอบครัวของ Harper แล้ว พวกเธอยังต้องเผชิญหน้ากับแฟนเก่าสมัยเรียนของ Harper ทั้ง Connor (Jake McDorman จาก Lady Bird) และ Riley (Aubrey Plaza จาก Dirty Grandpa) แต่ดีที่ Abby ยังมีเพื่อนเกย์ที่น่ารักอย่าง John (Dan Levy) คอยให้คำปรึกษาและกำลังใจ
ถ้าไม่นับลูกสาวคนเล็กที่อาจจะต้องพยายามน้อยหน่อยเพราะพ่อแม่เลิกหวัง… Harper และพี่น้องของเธอต้องพยายามอย่างหนักที่จะเป็นลูกสาวที่ดี เป็นหน้าเป็นตา และความภาคภูมิใจของวงศ์ตระกูล เช่น เรียนสูง ๆ และมีครอบครัวที่อบอุ่น ไว้ให้แม่ถ่ายรูปลงโซเชียลฯ อวดชาวบ้านได้ (พูดภาษาบ้าน ๆ คือ เอาไปอวดป้าข้างบ้านได้) ฯลฯ จนพวกเธอต้องเกือบสูญเสียความเป็นตัวเองหรือสิ่งที่สำคัญในชีวิตไป แล้วก็เก็บกด… แข่งขันกันเอง และต้องใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ต้องปิดบังตัวตนของเธอเพียงเพราะสังคมคิดว่า “มันไม่ปกติ”
นอกจากนี้ แม่ของ Harper ยังชอบพูดหรือกระทำซ้ำ ๆ เหมือนตอกย้ำว่า Abby เป็นคนที่น่าสงสารเพราะต้องกำพร้าพ่อแม่ ทั้งที่จริง ๆ แล้ว Abby ก็บอกไปแล้วว่า พ่อแม่เพิ่งเสียตอนเธออายุ 19-20 แล้ว และเธอก็รู้สึกปกติดี เพราะไม่ช้าก็เร็ว ทุกคนก็ต้องสูญเสียพ่อแม่ เธอไม่ได้ sad อย่างที่แม่ของ Harper พยายามยัดเยียด
แท้จริงแล้ว อะไรคือความปกติ อะไรคือความไม่ปกติ และอะไรคือตัวตัดสิน? การที่เรามาห้ามให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองนั่นคือปกติ? การที่เราต้องทนอยู่กับคนที่เขาไม่รักเรานั่นเรียกปกติ? การที่เรารักและอยากจะใช้ชีวิตร่วมกับใครสักคนนึงมันไม่ปกติ?
Happiest Season สำหรับเรา จึงไม่ใช่หนัง LGBTQs หากแต่เป็นหนังฟีลกู้ดเรื่องหนึ่ง เป็นหนังรอมคอมเรื่องหนึ่ง เป็นหนังแฟมิลี่เรื่องหนึ่ง เป็นหนังคริสต์มาสเรื่องหนึ่ง ที่เราสามารถ (หรือควร) ชวนผู้ใหญ่ในบ้านมานั่งดูด้วยกัน (หาชมได้แล้วบน Netflix) เพื่อให้เราได้ทบทวนนิยามของคำว่า “ครอบครัว” กับ “ความสุขของกันและกัน” ใหม่อีกครั้ง รวมถึงเข้าใจเรื่องพิเศษ (หรือเรื่องที่เคยคิดว่าไม่ปกติ) ให้เป็นเรื่องธรรมดา (หรือเรื่องปกติที่ควรจะเป็น) และเห็นความแตกต่างที่ทำให้การอยู่ร่วมกันของเรามันเป็นเรื่องพิเศษ
