รีวิว Jumanji: Welcome to the Jungle

“Who you are, and who you want to be”,

หนังหลุดโลกเกมกระดาน Jumanji (1995) เวอร์ชั่น Robin Williams และ Kirsten Dunst ถือเป็นหนังคลาสสิกขึ้นหิ้งเรื่องหนึ่งที่คนยุคเราต้องเคยดูหรือผ่านหูผ่านตากันมาแล้วทั้งสิ้น

ในปี 2017 นี้ The Rock หรือ Dwayne Johnson ขึ้นแท่นโปรดิวซ์เองและแสดงนำเองในหนังรีบู๊ท Jumanji: Welcome to the Jungle เรื่องราวจะแอบต่อเนื่องจาก Jumanji (1995) แต่หลัก ๆ เรื่องราวจะเกิดในปีปัจจุบันนี่แหละ และเปลี่ยนจากเกมกระดานทอยเต๋ามาเป็นวิดีโอเกมที่เด็ก ๆ รุ่นหลัง ๆ คุ้นเคย

สำหรับเรา Jumanji: Welcome to the Jungle ไม่ได้แย่อย่างที่เราหวาดกลัวหรือสบประมาทไว้แต่แรก แต่มันแค่ยังไม่ได้ดีเทียบชั้นออริจินัลได้ แต่ถึงแม้หนังภาคนี้จะไม่ปังในแง่ของความเป็นหนังผจญภัยหรือหนังเกี่ยวกับเกม แต่มันตอบโจทย์ได้อย่างดีทีเดียวในแง่ความเป็นหนัง Coming-of-age และเป็นตลกที่คลายเครียดส่งท้ายปี

ส่วนหนึ่งที่หนังสนุกและมีเสน่ห์นั้น เราก็ต้องบอกว่า เรายกเครดิตให้ทีมนักแสดงนำล้วน ๆ โดยเฉพาะทีมหลักอย่าง Dwayne Johnson, Jack Black, Kevin Hart, Karen Gillan, รวมถึงหนุ่ม Nick Jonas ที่อาจจะไม่ได้ตลกแต่ก็หล่อวัวตายควายล้ม ชนะใจสาว ๆ คนดูตั้งแต่ยังไม่ต้องเริ่มเกม (ทีมนักแสดงหลักสตรองทุกคนของจริงค่ะ)

ตัวละครหลักคือเด็ก ๆ ทั้งสี่คน ได้แก่ เนิร์ด Spencer (Alex Wolff น้องชาย Natt Wolff พระเอก Paper Towns), นักฟุตบอลที่คิดว่าตัวเองคูล Fridge (Ser’Darius Blain), สาวแซ่บ Bethany (Madison Iseman), และ Martha (Morgan Turner) ซึ่งหลุดเข้าไปในเกม แล้วกลายเป็นนักโบราณคดีเท่ล่ำบึ้ก Dr.Smolder Bravestone (Dwayne Johnson), นักสัตววิทยาขาสั้น Franklin “Moose” Finbar (Kevin Hart จาก Central Intelligence), นักแผนที่วิทยา Sheldon (Jack Black จาก Goosebumps), และสาวสวยขาบู๊ Ruby Roundhouse (Karen Gillan จาก Guardians of the Galaxy) ตามลำดับ ซึ่งตัวละครในเกมล้วนตรงข้ามกับตัวจริงของพวกเขาอย่างคนละขั้ว

ตัวร้ายในเกมคือ Van Pelt (Bobby Cannavale จาก Ant-Man) ซึ่งต้องการครอบครองมณี มีพลังอำนาจควบคุมสิงสาราสัตว์ได้ทั้งป่า และมีกองทหารเป็นโขยง แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ได้มีอะไรอย่างที่คิด

เกมเองก็ไม่ได้มีด่านยากเย็นแสนเข็ญที่น่าลุ้น ชวนตื่นเต้น หรือน่าจดจำอะไร ความรู้สึกตอนดูจึงไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของเกมหรือกำลังเล่นเกมไปกับตัวละครอย่างที่ Jumanji (1995) เขาทำได้ ส่วนใหญ่ที่ทำให้หนังเรื่องนี้สนุกคือความตลกของตัวละครหลักและไดอะล็อก ซึ่งนั่นก็หาที่หนังเรื่องไหนก็ได้ พูดง่าย ๆ คือ ภาคนี้มันขาดเสน่ห์ของการเป็นหนังเกม… ของความเป็น Jumanji (1995)

สุดท้ายหนังเรื่องนี้ก็เป็นแค่ “หนัง The Rock” อีกเรื่องหนึ่ง แต่ถือว่าเป็น “หนัง The Rock” ที่สอบผ่านและไม่แป้ก (มุกโดยรวมค่อนข้างปังมากกว่าพัง) ซึ่งก็อย่างที่บอก ต้องขอบคุณความตลกอย่างรู้จังหวะจะโคนของ Jack Black & Kevin Hart ประกอบกับความสวยหล่อของ Karen Gillan & Nick Jonas เค้าเยอะ ๆ

เอาเป็นว่า เราดูจบแล้ว เราไม่ได้จดจำหนังเรื่องนี้เป็นหนังเกมจูแมนจี้ แต่ Jumanji: Welcome to the Jungle เป็นเรื่องการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ การเรียนรู้ว่าตนเองเป็นใคร และต้องการเป็นคนแบบไหนในชีวิตเดียวที่เรามีโอกาสเกิดแก่เจ็บตายนี้

คะแนนตามความชอบส่วนตัว 7.5/10