รีวิว พริกแกง: อาหารไทยกับความเป็นไทย

พริกแกง เป็นหนึ่งในหนังไทยที่เทรลเลอร์หนังถูกแชร์เยอะที่สุดตั้งแต่วันแรก ๆ ที่ปล่อยออกมา ส่วนหนึ่งก็เพราะภาพอาหารไทยที่สีสันสดสวยน่ารับประทาน ส่วนหนึ่งก็เพราะไดอะล็อกรักไทยที่พูดโดยนักแสดงอาวุโสแนวหน้าของเมืองไทย

เรื่องย่อ พริกแกง

พริกแกง เป็นเรื่องราวของสองครอบครัวที่รักอาหารไทยดั้งเดิม ครอบครัวแรกเป็นครอบครัวของคุณแทนทอง คุณธรรญา และคุณฝน ผู้เป็นลูกสาว (นิรุตต์ ศิริจรรยา, เพ็ญพักตร์ ศิริกุล, และนลินทิพย์ เพิ่มภัทรสกุล ตามลำดับ) ซึ่งเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยชื่อดังหลายสาขา มีผู้จัดการร้านคือ สมบัติ (สตาร์บัคส์ พงศ์พิชญ์) ซึ่งมองคุณแทนทองเป็นไอดอล

อีกครอบครัวคือครอบครัวของอาจารย์พิมพ์ (พิมพ์แข กุญชร ณ อยุธยา) อาจารย์สอนทำอาหารไทยวัยเกษียณ กับลูกชายชื่อตุลา (โจ๊ก อัครินทร์ อัครนิธิเมธรัฐ) นักออกแบบภายใน ซึ่งได้รับการว่าจ้างให้มาดูแลร้านสาขาใหม่ของครอบครัวของคุณแทนทอง

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ พริกแกง

พริกแกง นับเป็นการเริ่มต้นที่สตาร์ทไม่สวยอย่างยิ่งสำหรับการทำภาพยนตร์ยาวเรื่องแรกของ วันดีมีเดีย บริษัทสร้างสรรค์ผลงานด้านความบันเทิงเกี่ยวกับอาหาร และสามผู้กำกับหน้าใหม่ (แต่จริง ๆ พวกเขาก็เป็นหน้าใหม่ที่เรียนจบสาขาเกี่ยวกับภาพยนตร์มาโดยตรงนะ)

เราไม่ชอบที่หนังยัดเยียดความเป็นไทยมากเกินไป เช่น อาหารไทยต้องเป็นไทย จะดัดแปลงหรือเอาของต่างชาติมาเจือปนไม่ได้ แต่เอาวัตถุดิบของเราไปใส่ในอาหารต่างชาติได้ (เอ้า!?) จนถึงความเคารพผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ตัดสินใจถูก คำสอนผู้ใหญ่ดี ถึงแม้จะสอนไม่ถูกที่ถูกเวลาหรือหักหาญน้ำใจเด็ก เด็กก็ต้องยอม เช่น ครูบังคับให้ย้อมผมกลับเป็นสีดำ เพราะผมดำคือผมคนไทย นังเด็กที่ไปย้อมผมทองมาก็ต้องยอม

พล็อตหนังมีความสะเปะสะปะ ดูแล้วไม่เข้าใจว่าแต่ละซีน ๆ และแต่ละไดอะล็อกที่พูด ๆ พ่น ๆ กันออกมาเนี่ย วัตถุประสงค์คืออะไร ต้องการจะสื่ออะไร อย่างลูกชายกับลูกสาวทั้งสองบ้านนี่จะให้รักกันก็ให้มันรักกันดี ๆ หน่อยสิ อยากใส่รักโรแมนติกให้หนังมีรสชาติแบบหนังตลาด ก็ทำให้กลมกล่อมหน่อยสิ หรือต้องการจะสื่อคนดูแค่ว่า “ถ้าคุณทำขนมไทยเป็น คุณเอาไปอ่อยผู้ชายได้นะ ไม่นก” ???

แล้วบางไดอะล็อกนี่เพี้ยนหนัก ไม่เมคเซนส์ เช่น สตาร์บัคส์ ถามอานิรุตต์ ว่า “ฝรั่งจะรู้ได้ยังไงว่าอันไทยคืออาหารไทยแท้” อาก็ตอบว่า “มันเป็นหน้าที่ของคนไทยที่จะต้องปรุงอาหารไทยให้รสชาตินั้นเป็นไทย” คำถามกับคำตอบมันสมเหตุสมผลกันตรงไหน นี่ตัดต่อกันยังไง! ไม่เข้าใจ

อาหารไทยในเรื่อง น่ากินนะ ดูแล้วก็หิวนะ แต่พูดตรง ๆ มันเหมือนดูสารคดีหรือ presentation สอนเกี่ยวกับอาหารไทย มากกว่าดูภาพยนตร์ เพราะหนังสอดแทรกทั้งเกร็ดที่มาของอาหาร วัตถุดิบของอาหารแต่ละเมนูที่ยาวเป็นหางว่าว จนถึงกาพย์กลอนที่เกี่ยวกับอาหารไทยเยอะมาก แต่ผ่านมาแล้วก็ผ่านมา ไม่จดจำอะไรเลย

โดยเฉพาะช่วงท้าย ๆ นี่ร่ายกลอนหนักมาก สตาร์บัคส์ ร่ายกลอนทำไม ให้เชฟแต่งกลอนสดทำไม สรุปแล้ว ที่ลูกสาวอานิรุตต์ในเรื่อง ได้รับมอบหมาย “ไปคิดมานะว่า จะทำยังไงให้เชฟรุ่นใหม่ ๆ เข้าถึงความเป็นอาหารไทยได้มากที่สุด” คือต้องอ่านกาพย์กลอน? ป้าพิมพ์แขก็อีกคน ฉากที่สอนอยู่ในคลาส ดูแล้วก็เริ่มตั้งข้อสงสัยว่า นี่ตกลงมันวิชาทำอาหารไทย หรือวิชาวรรณคดีไทย

สุดท้าย ถ้าถามว่า เอาไปขายฝรั่งได้มั้ย ก็อาจขายได้บ้าง เพราะฝรั่งชอบอาหารไทย อาหารไทยเราดังระดับโลก แม้แต่กัปตันอเมริกายังรู้จัก แต่จากใจจริงเราว่าให้ฝรั่งรู้จักอาหารไทยอย่างเท่าที่เขารู้จักตอนนี้ก็พอแล้ว ให้ดูหนังเรื่องนี้ เขาอาจเอียนกับอาหารไทยและความเป็นไทยในส่วนอันคร่ำครึจนถึงขั้นอาจจะเลิกกินอาหารไทยไปเลยก็ได้

จริง ๆ ถ้าให้ร่ายโดยละเอียด บ่นได้ทุกช็อตทุกซีนเลยนะ แต่ก็จะไม่พิมพ์ เพราะเดี๋ยวมีคนว่าสปอยล์ และเราเองก็เสียเวลากับหนังเรื่องนี้มามากพอแล้ว สรุปง่าย ๆ จบเลยละกัน ถึงแม้หน้าตาพริกแกงบนเมนู (หรือเทรลเลอร์) นั้นจะน่ากินแค่ไหน แต่รสชาติจริงเมื่อเสิร์ฟจริงบนแผ่นฟิล์มนั้นกลับไม่เผ็ด…ไม่แซ่บเลยสักนิด

น่าเบื่อ ภาพสวยอย่างเดียว ความบันเทิงไม่ได้ ความรู้ก็เข้าไม่ถึง ดูแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่ารักและหวงแหนอาหารไทยมากขึ้นกว่าเดิมเท่าไหร่ นอกจากได้รู้จักชื่ออาหารและขนมไทยมากขึ้นมาจึ๋งนึง โชคดีที่หนังยาวแค่ 1 ชั่วโมง 33 นาที

คะแนนตามความชอบส่วนตัว 3.5/10 เป็นคะแนนความตั้งใจแก่ความพยายามอนุรักษ์ความเป็นไทย ปลุกชาตินิยม และสร้างสรรค์หนังไทยที่อย่างน้อยสร้างสรรค์กว่าหนังผี หนังตลก หรือหนังรักกุ๊กกิ๊กที่เกร่อเต็มบ้านเต็มเมือง