รีวิว Greta: อีป้าโรคจิต

Frances McCullen (Chloë Grace Moretz จาก Kick-Ass) เป็นเด็กสาวที่เพิ่งสูญเสียแม่ไป เธอทำใจไม่ได้ และมีปัญหากับพ่อ จึงย้ายจากบอสตันมาอยู่กับ Erica (Maika Monroe จาก It Follows) เพื่อนรักของเธอที่แมนฮัตตัน และทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง วันหนึ่งเธอเก็บกระเป๋าได้ จึงนำไปคืนเจ้าของตามที่อยู่ในบัตรประจำตัวในกระเป๋า

เจ้าของกระเป๋าคือ Greta Hideg (Isabelle Huppert นักแสดงฝรั่งเศส ผู้เคยเข้าชิงออสการ์จาก Elle) หญิงวัยกลางคน ผู้เหงาและโดดเดี่ยว ทำให้ Frances สงสาร และคิดถึงแม่ของเธอ เธอทั้งสองจึงเริ่มต้นเป็นเพื่อนกัน จนกระทั่งเธอได้รู้ความจริงว่า Greta มีปัญหาทางจิต และจงใจทิ้งกระเป๋าให้เหยื่อเอามาคืนถึงที่พัก เธอจึงพยายามถอยห่างออกมา แต่ก็ถูก Greta ตามคุกคามราวีอย่างหนักหน่วง

โดยช่วงแรก เรื่องจะดำเนินไปอย่างเร็วมาก เจอปุ๊บเป็นเพื่อนปั๊บ เป็นเพื่อนกันแป๊บ ๆ ไม่ทันไร ความจริงเฉลยละว่าเป็นโรคจิต แล้วก็มาถึงจุดที่ Greta โดนคุกคามเลย ซึ่งตรงนี้ก็ค่อย ๆ เพิ่มดีกรีความบ้าออกมาทีละหน่อย ๆ และยกเครดิตให้ Isabelle Huppert เต็ม ๆ

ถึงแม้จะไม่ใช่หนังผีและเรื่องราวไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก แต่แค่เห็นหน้าและแววตาของป้า Huppert ก็หลอนและขนลุกแล้ว การแสดงของ Huppert กับการสวมบทบาทอีป้าโรคจิตอีกครั้งนั้น ไม่มีอะไรเหนือบ่ากว่าแรงเกินฝีมือระดับเธอ เพราะจริง ๆ แล้ว เราว่าป้าแสดงได้จิตกว่านี้อีกเยอะถ้าบทและอะไร ๆ มันส่งให้ป้าไปที่จุดนั้น

ส่วน Chloë Grace Moretz ก็แสดงดีตามมาตรฐาน เสียดายบทโง่ไปหน่อย แต่ที่โดดเด่นคือผิวสวยและหน้าสวยขึ้นผิดหูผิดตา

คือแค่เข้าไปดูหน้าน้อง Chloë ควบกับการแสดงของป้า Huppert ก็คุ้มแล้ว แต่ยังได้ Maika Monroe มาเป็นโบนัสอีก น้องคนนี้ดูมีเสน่ห์และมีพลัง แม้จะได้บทสมทบในเรื่องนี้ แต่เชื่อว่าหลายคนจะจดจำเธอได้มากขึ้นจากเรื่องนี้นี่แหละ

ส่วนตัวละครอื่น ๆ ดูไม่ค่อยได้รับบทบาทเท่าที่ควร หรือมีมาอย่างไร้ประโยชน์ หรือใช้ไม่คุ้ม แม้แต่บทพ่อของนางเอกเอง… ซึ่งจริง ๆ แล้ว ปัญหาอาจจะมีมาตั้งแต่ส่วนของการเขียนบท ที่ไม่ได้มีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ ทั้งยังไม่ค่อยให้ความสำคัญไปที่แบ็คกราวนด์และการขยายปมของตัวละครหลักเลย อย่างประเด็นความเหงาและปมครอบครัวเนี่ย จริง ๆ มันเป็นสิ่งที่ทำให้ Frances กับ Greta มาเจอกัน แต่หนังก็ไม่ได้ลงลึกให้คนดูเห็นหรือเข้าใจมากขึ้นเลยว่า อะไรทำให้ Greta เป็นแบบนี้และทำแบบนี้ เป็นต้น

พูดง่าย ๆ คือ นอกเหนือจากการแสดงของนักแสดงนำแล้ว เราคิดว่าองค์ประกอบอื่น ๆ ของหนังค่อนข้างแผ่วเบาไปเสียหน่อย ทำให้หนังไม่แซ่บ ไม่แรง ไม่ลึกลับ และไม่อิมแพคต่ออารมณ์และความรู้สึกของคนดูอย่างที่ควรจะเป็น แม้แต่ฉากป้าคว่ำโต๊ะในร้านอาหาร (ตามที่เห็นในเทรลเลอร์) ที่เรารอคอย ฉากเต็มจริง ๆ ในหนังก็ไม่ได้มีอะไรที่มากไปกว่าเท่าที่เห็นไปแล้วในเทรลเลอร์นัก

ทั้งเรื่องโดยสรุปคือ จะว่าจิตก็จิต แต่ความจิตมันยังไม่ถึงตามที่เราคาดหวัง สุดท้าย GRETA ก็เป็นแค่หนังเรื่องหนึ่ง ที่เฉย ๆ พอดูได้เพลิน ๆ แต่ไม่มีอะไรน่าจดจำ ไม่มีอะไรให้เก็บมาขบคิดต่อ (นอกจากความสงสัยว่าทำไมหนังมันไม่ขยี้และขยายปมนี่นั่นโน่น) และไม่มีอารมณ์ค้างตามออกมาจากโรง เพราะขนาดอารมณ์ร่วมขณะดูหนังก็ไม่ได้มากมายแต่แรกแล้ว

คะแนนตามความชอบส่วนตัว 7/10