รีวิว Samui Song: ไม่มีสมุยสำหรับเธอ

แทบจะร้อยทั้งร้อย คนดูหนังต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า หนังของ “พี่ต้อม เป็นเอก รัตนเรือง” นั้นดูยาก งง ไม่รู้เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นฝัน บ้า คาราโอเกะ, เรื่องตลก 69,  มนตร์รักทรานซิสเตอร์, เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล,  คำพิพากษาของมหาสมุทร,  พลอย,  นางไม้,  และฝนตกขึ้นฟ้า แต่หนังทุกเรื่องของเขาได้ไปโลดแล่นในเทศกาลภาพยนตร์ระดับโลกที่เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเมืองคานส์ (และอีกมากมายหลายเมืองหลายประเทศ) มาแล้วทั้งนั้น รวมถึงเรื่อง Samui Song ไม่มีสมุยสำหรับเธอ เรื่องนี้ด้วย ที่ฉายที่เมืองนอกก่อนที่จะมาฉายให้คนไทยด้วยกันดูซะอีก

เราคิดว่า หากใครอยากลองชิมลาง “ความเหวอแดก” เหล่านั้นจากผู้กำกับคนนี้ Samui Song ไม่มีสมุยสำหรับเธอ ผลงานกำกับลำดับที่ 9 ของเขา  น่าจะไม่ยากจนเกินไป และยังมีความสนุกในแบบที่คนทั่วไปจะเข้าถึงได้ไม่มากก็น้อย แถมดูจบแล้ว มันก็เหมือนไม่จบ ยังมีอะไรให้คิดและถกกันต่ออีกเป็นชั่วโมงได้

Samui Song ไม่มีสมุยสำหรับเธอ เป็นเรื่องราวของ วิยะดา (พลอย เฌอมาลย์) นักแสดงสาวที่ต้องการกำจัดสามีฝรั่ง (สตีเฟ่น เซดนาอุย) ผู้คลั่งไคล้ลัทธิประหลาด แถมยังประเคนเธอให้เจ้าคณะ (วิทยา ปานศรีงาม) ย่ำยีอีกต่างหาก เธอไปจ้างวานกาย สเปนเซอร์ (เดวิด อัศวนนท์) มาฆ่าสามีของเธอ แต่แผนที่วางไว้กลับไม่เป็นผล ทำให้วิยะดาต้องหลบหนี ทั้งจากกายและจากคนในสำนักลัทธิบ้า ๆ นั้น

การรีวิวหนังเรื่องนี้ให้ไม่สปอยล์คนอ่านเลยนั้นเป็นเรื่องยากมาก เราจึงได้แต่บอกคนอ่านแค่ว่า “ดูไม่ยากนะ” แต่ก็ “แปลกดี” มันเป็นหนัง thriller ไล่ล่านะ แต่เอาจริง มันค่อนข้างดราม่าปนตลกร้าย

พล็อตหลัก ๆ จริง ๆ ก็อาจเป็นเรื่องของ “ความสุข” และ “ความสัมพันธ์” แล้วเอาข่าวหน้าหนึ่งไทยรัฐหลาย ๆ ข่าวมายำอยู่บนเส้นเรื่องเดียวกัน ซึ่งฟังดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว แถมดูดีมีคลาสกว่าหนัง “หลวงพี่ 3G (นามสมมุติ)” ที่อีช่างยำนั่นอีก

“สมุย” แทนถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของนางเอก (พลอย เฌอมาลย์) แต่สุดท้ายความสุขนั้นก็มีอยู่ไม่นาน ไม่ได้อยู่กับเธอตลอดไป หรือแทบไม่มีอยู่จริงเสียเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้จะมีช่วงรุ่งโรจน์ที่เธอเป็นดาราดัง เธอก็ยังต้องทนทุกข์กับการแสดงอะไรที่ไม่ใช่เธอ อยากเล่นหนังก็ไม่ได้เล่น (เพราะผจก.จะให้เล่นแต่ละครบทนางร้ายกรี๊ดๆ) บ้านรวยมีตังค์ แต่ซื้อของแพง ผัวก็ด่า มีผัวก็เหมือนไม่มี เพราะผัวทำแต่งานและบ้าลัทธิ นกเขาก็ไม่ขัน แยกกันนอนคนละห้อง

จริง ๆ แล้วตัวละครในเรื่องค่อนข้างสีเทากันหมด มีความกลม มีความน่าสนใจ โดยเฉพาะบทของกาย (เดวิด อัศวนนท์) นักฆ่าที่ยังมีด้านดีคือความกตัญญูและรักแม่มาก ความสัมพันธ์แม่ลูกคือความรักความผูกพันแท้จริงอย่างเดียวที่เราเห็นในหนังเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ

หนังเข้า 1 ก.พ. 2018 คะแนนตามความชอบส่วนตัว 7/10

ป.ล. เมนเทอร์พลอยตอนหน้าสดอดนอนสวยกว่ากูตอนแต่งหน้า