ข้างบ้าน ขยายวิสัยทัศน์จากเรื่องเล่าเดอะโกสต์เรดิโออย่างทะเยอะทะยาน สู่หนังผีและหนังปราบผีไทยสไตล์ พี่โขม ก้องเกียรติ (ผู้กำกับ เสือ)
หนังค่อนข้างเซอร์ไพรส์ ช่วงท้ายปล่อยหมัดฮุคหนักแบบเอาตายเหมือนกัน โหดเลือดสาดแทบร้องขอชีวิต อีกนิดจะ body horror แบบ Together + The Substance แล้ว และมีซีนคล้ายหนังในตำนานอย่าง The Shining ด้วย
แต่ก่อนจะถึงช่วงจัดหนักช่วงท้าย ช่วงแรก ๆ คนดูก็ต้องสู้อดทนกับความง่าวของตัวละครพอสมควร โดยเฉพาะตัวเอกอย่าง “วิน” (อาเล็ก ธีรเดช) ที่ยึดติด “บ้านกู กฎกู” (เบียวมาก ขำไม่ไหว) “กูไม่ไป! กูไม่กลัว กูจะสู้กับผี” ตัวละคร “แพท” เมียวิน (กชเบล) ก็เป็นมนุษย์เมียที่น่าเบื่อ แล้วนักแสดงก็ยังแสดงน่าเบื่ออีก ดูแล้วยังไม่ค่อยรู้สึกว่ารักกับผัว และยังไม่ค่อยเชื่อว่าถูกผีเข้า ในขณะที่ ผี “นก” (โบกี้ไลอ้อน) ถือว่าบทน่าสนใจและแสดงดีกว่าที่คิด (โดยส่วนตัว ชอบเพลงประกอบที่นางร้องด้วย เนื้อหาเพลงมันใช่)
พระเอกครบสูตรชายแท้สังคมปิตาฯ + ทุนนิยม ที่ถูกปลูกฝังให้เป็นหัวหน้าครอบครัวและติดกับดักสังคมที่ต้องมีบ้านมีรถเป็นของตัวเอง แบบพ่อในลัดดาแลนด์ ส่วนผู้หญิงในเรื่องก็เข้าสูตรคลับฟรายเดย์และผู้หญิงที่ถูกเติบโตมาในสังคมปิตาฯ อีกที ก็คือเป็นผู้ตามอย่างเดียว หรือไม่ก็หลงยึดติดอยู่กับผู้ชายเฮงซวยโง่ ๆ จนลืมเห็นคุณค่าในตัวเอง
สำหรับเรา ตัวละครง่าวไม่ใช่ปัญหา เพราะชีวิตจริงก็เต็มไปด้วยคนง่าว ๆ กับการกระทำง่าว ๆ แบบนี้แหละ แต่ก็อยากได้ตัวละครมีมิติกว่านี้ แบนน้อยกว่านี้ และก็เราติดตรงที่หนังช่วงแรกแอบย้วยไปหน่อย แล้วพยายามไปยัดสิ่งสำคัญไว้ช่วงท้ายอย่างรีบเร่ง ทำให้เรายังไม่อินกับความสัมพันธ์ของตัวละครบางจุด ถ้าปรับ pacing การเล่าเรื่องนิดนึง การคลายปมและซีนปราบผีน่าจะทำถึงได้อีก เพราะซีนปราบผีดูเข้ามือผู้กำกับมาก ๆ
โดยสรุป ข้างบ้าน เป็นหนังผีไทยที่ทะเยอทะยาน และเว่อร์วังเกินเบอร์เดอะโกสต์ทั่วไป เป็นนิทานที่สอนให้รู้ว่า “มนุษย์เอ๋ย… อย่ายึดติดกับบ้าน ของนอกกาย และผู้ชายห่วย ๆ กันเลย”
คำเตือน คนขวัญอ่อน คนที่ไม่ชินกับเมคอัพผีแหวะ ๆ เลือดท่วม ๆ ฉากรุนแรงหรือฉากตุ้งแช่ ต้องทำใจนิดนึง
