รีวิว Lost in Blue: ระหว่างเราครั้งก่อน

Long Story Shorts เป็นหนึ่งในโปรเจ็กต์รวมหนังสั้นคุณภาพที่ตระเวนคว้ารางวัลและฉายโชว์ตามเทศกาลมาแล้วทั่วโลกของ HAL Film School โดย Lost in Blue หรือ ระหว่างเราครั้งก่อน เป็น 3 เรื่องสั้นที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับ “ความรักครั้งแรกที่ทำให้รู้จักอกหักครั้งแรก” ความยาวรวมทั้งหมดเพียงชั่วโมงเศษ ๆ

Lost in Blue เป็นผลงานเรื่องแรก ๆ เรื่องเล็ก ๆ ของ วี วิโอเลต วอเทียร์ (จาก ฟรีแลนซ์ฯ) และก้อย อรัชพร (ดิว ฮอร์โมนส์) ก่อนที่พวกเธอจะกลายเป็นนักแสดงดังที่มีผลงานมากมาย ทั้งงานโทรทัศน์และภาพยนตร์

เรื่องย่อ รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ Lost in Blue ระหว่างเราครั้งก่อน

Lost in Blue: ระหว่างเราครั้งก่อน ถึงแม้จะเป็นเพียงหนังสั้น แต่ทุกองค์ประกอบดีงามและลงตัว เราชอบความเรียลและความเป็นธรรมชาติของหนัง ไม่ว่าจะเป็นโปรดักชัน ตัวบท หรือการแสดง อีกทั้งมี symbolic ที่น่าสนใจแฝงอยู่อย่างน่าค้นหา ถือเป็นหนังไทยฝีมือคนไทยตัวเล็ก ๆ ที่น่าสนับสนุนอย่างยิ่ง

จากทั้งสามเรื่อง ตอนแรกเราก็หวังจะไปดูตอนของ วี วิโอเลต กับ ก้อย ฮอร์โมนส์ (เพราะรู้จักนักแสดงอยู่แค่นั้น) แต่ปรากฏว่า เรื่องหรือตอนที่เราชอบมากที่สุดกลับเป็นเรื่องของ “ฝน”

“ฝน” เป็นเรื่องรักครั้งแรกของเด็ก ม.1 วัยอยากรู้อยากลอง แต่ต้องคบกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพราะพ่อแม่เด็กไทยไม่โอเคมองว่าความรักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน นำแสดงโดยนางเอกหน้าโคตรเด็ก พริมริน พัวรัตน์ และหนึ่ง ธนกร

ที่เราชอบเรื่อง “ฝน” ที่สุด เพราะภาพสวย… สวยมาก มู้ดแอนด์โทนดีมาก และเนื้อหายังไม่ใช่แค่สะท้อนให้เราเห็นถึงความรักในวัยเรียนแบบฉบับเด็กมอต้น แต่ยังสะท้อนประเด็นครอบครัวและการเลี้ยงดูลูกของพ่อแม่คนไทย เช่น พ่อแม่ไม่สนับสนุนความรักในวัยเรียน แบนเซ็กส์ในวัยเรียน ทำให้เด็กซึ่งยังเป็นวัยอยากรู้อยากลองต้องโกหก หลบ ๆ ซ่อน ๆ (เช่น แอบดูหนังโป๊) และลองทำอะไรเอง (เช่น sex) โดยที่ไม่เคยได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น ๆ อย่างถ้วนถี่ ซึ่งการกีดกันอย่างผิด ๆ นั้นของพ่อแม่อาจฝากรอยแผลเป็นให้ลูกตลอดไป

ส่วนเรื่องที่สอง เรื่อง “วันนั้นของเดือน” นำแสดงโดย ก้อย อรัชพร (ดิว ฮอร์โมนส์) และ ลี้ จิราพร เรื่องราวของหนังเรื่องนี้เป็นเรื่องของสองสาวเพื่อนซี้วัยฮอร์โมนคู่หนึ่งประจำเดือนมาพร้อมกันทุกเดือน จนกระทั่งคนนึงมีแฟน ประจำเดือนของพวกเธอก็ไม่มาพร้อมกันอีกต่อไป

สิ่งแรกที่ต้องชื่นชมของเรื่อง “วันนั้นของเดือน” คือ การแสดงของก้อย อรัชพร (ดิว ฮอร์โมนส์) ที่ถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของหญิงสาววัยว้าวุ่นช่วงเมนส์มาได้อย่างดี ส่วนเนื้อหา เราชอบที่สอดแทรกการศึกษาไทย ให้ท่องกลอนสุภาษิตสอนหญิงยังไง สุดท้ายเด็กไทยก็ไม่หายแรด และชอบแมสเซจ และเราก็ชอบแมสเซจที่ใส่มาเกี่ยวกับ “homosexuality” หรือการชอบเพศเดียวกัน คู่เกย์เลสเบี้ยนบางคู่ไม่ได้คบกันเพราะสังคมไม่ยอมรับมากกว่าเพราะพวกเขาไม่ได้รักกัน พูดง่าย ๆ คือ “รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่รัก” เช่นเดียวกับเรื่องแรก

เรื่องสุดท้ายชื่อเรื่อง “Glowstick” เรื่องราวของสองสาวเพื่อนซี้รูทเมท ที่คนนึงได้รับของขวัญวันเกิดที่ทำให้เธอนึกถึงรักครั้งเก่า นำแสดงโดย วี เดอะวอยซ์ หรือ วิโอเลต วอเทียร์ (จาก ฟรีแลนซ์ฯ) และก้อย อรัชพร (ดิว ฮอร์โมนส์) ซึ่งใส่ชุดชั้นในเป็นบิกินี่ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง (เช่นเดียวกับ ก้อยในเรื่องที่สอง ที่ใส่ชุดว่ายน้ำเกือบทั้งเรื่อง)

เรื่อง “Glowstick” นี้เราอินน้อยหน่อย แต่ชอบการใช้ glowstick เป็นสัญลักษณ์ บางครั้ง glowstick  มันก็เหมือนความสัมพันธ์บางอย่างนะ สดใสสุกสว่างได้ไม่เท่าไหร่ แล้วมันก็จะค่อย ๆ สะท้อนแสงน้อยลงจนดับไป แต่ถ้าชอบที่สุดก็คงเป็นซีนตอนจบ มันให้ความรู้สึกมีความสุขอย่างเจ็บปวดกับความสัมพันธ์ที่จบไปแล้ว

โดยภาพรวม ให้คะแนนความชอบส่วนตัวกับโปรเจ็กต์ Lost in Blue นี้ที่ 8/10

Lost in Blue ฉาย 22 กันยายน 2016 นี้ ที่ SFW ที่เดียวเท่านั้น