รีวิว Brooklyn: ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีบ้าน

หนังเรื่อง Brooklyn ได้เข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม (Saoirse Ronan), และบทดัดแปลงยอดเยี่ยม (จากนิยายชื่อเดียวกันของนักเขียนชาวไอริช Colm Tóibín) แต่คอหนังรางวัลต้องทำใจนิดนึง เพราะ Brooklyn เป็นหนัง Best Picture เรื่องเดียวที่ไม่เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ที่ประเทศไทย

เรื่องย่อ Brooklyn

เด็กสาวชาวไอริช Eilis Lacey (Saoirse Ronan จาก Atonement, The Grand Budapest Hotel) ต้องจากแม่ (Jane Brennan) และ Rose พี่สาว (Fiona Glascott) ไปทำงานที่บรู๊คลินเพื่อความอยู่รอด โดยมี Father Flood (Jim Broadbent) เป็นคนจัดการเรื่องวีซ่า ที่พัก งานประจำ และการเรียนมหาวิทยาลัยให้

ถึงแม้ที่บรู๊คลินจะมีชาวไอริชมากมาย แต่ Eilis ก็ต้องพบกับปัญหา homesickness อยู่ดี แต่ดีที่ต่อมาเธอได้พบรักกับหนุ่มอิตาเลียน Tony Fiorello (Emory Cohen) ในงานเต้นรำ ทำให้ชีวิตที่อเมริกาของเธอไม่ย่ำแย่อีกต่อไป

ในขณะที่ชีวิตใหม่กำลังไปได้สวย ทั้งการเงิน การเรียน การงาน และความรัก วันหนึ่ง Eilis ก็ได้รับข่าวร้ายจากทางบ้านทำให้เธอต้องรีบกลับไอร์แลนด์โดยทันที ที่บ้านเกิด Nancy (Eileen O’Higgins) เพื่อนรักของเธอแนะนำให้เธอรู้จักกับ Jim Farrell (Domhnall Gleeson จาก Harry Potter, About Time, Ex Machina, Star Wars VII, The Revenant) หนุ่มผู้ขึ้นชื่อว่าเพียบพร้อมที่สุดในเมืองแห่งนี้

Eilis กับ Jim เริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน แต่จดหมายจากบรู๊คลินทำให้ Eilis ต้องระลึกไว้เสมอว่าเธอมี Tony รอเธอกลับไปอยู่ทุกเชื่อวัน

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ Brooklyn

ในขณะที่ดูจนกระทั่งดูหนังจนจบแล้ว เราก็ได้แต่คิดและก็สงสัยว่าทำไม Brooklyn จึงเป็นหนังที่นักวิจารณ์เมืองนอกชอบกันนักหนา แถมยังได้เข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและบทดัดแปลงยอดเยี่ยมอีกต่างหาก (ไอ้ส่วนสาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมนั้นไม่ค่อยกังขาเท่าไร)

(ย้ำว่า) ตามความรู้สึกส่วนตัว เราว่า Brooklyn ก็เหมือนหนังรักสามเส้าเคล้าน้ำเน่าโรแมนติกสไตล์ Nicholas Sparks ทั่วไปในเวอร์ชั่นย้อนยุคเก่าขึ้น (ประมาณยุค 1950s ซึ่งปกติเป็นยุคที่เราช้อบชอบ) และอัพเกรดโปรดักชันให้ดูแพงขึ้นก็เท่านั้น (เออ ชอบความเขียวอย่างพอดีของหนังเขาเหมือนกันนะ)

โดยภาพรวม Brooklyn มันก็เป็นหนังที่ดีนะ แต่เราแค่ไม่ได้รู้สึกว่ามันดีขนาดชิงออสการ์รางวัลใหญ่ๆ ได้ พูดตรงๆ คือ ถ้าอย่าง Brooklyn ได้เข้าชิงสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและบทดัดแปลงยอดเยี่ยม ระดับ Steve Jobs ก็ควรจะได้เข้าชิงด้วยสิ! งง…

แต่ถ้าให้มองในแง่ดี Brooklyn เป็นหนังที่มีความประณีตและมีเนื้อหาสาระแฝงในประเด็นเรื่อง “Home” และเรื่อง “Immigrants in USA” (หรือถ้าจะพูดให้ดูบวกมากๆ ไปเลยก็คือ America is the land of opportunities นั่นแล)

ถ้าเอาเท่าที่เห็นในหนัง เราารู้สึกว่าสมัยนั้นเมือง Enniscorthy (ไอร์แลนด์) กับ Brooklyn (อเมริกา) ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนะ เว้นแต่ “people” กับ “lifestyle” ที่ดูแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด และที่สำคัญคือ ที่เมือง Enniscorthy นั้น Eilis Lacey (นางเอกของเรา Saoirse Ronan) แทบไม่มีโอกาสที่ดีในการศึกษาและการทำมาหากิน แต่ที่ Brooklyn กลับเต็มไปด้วยขุมโอกาสให้เธอได้ชุบตัวเป็นคนใหม่

เราชอบที่ตัวละครหลักของเรื่องมีพัฒนาการตลอดเวลาตั้งแต่ขึ้นเรือจากบ้านเป็นครั้งแรกจนถึงซีนสุดท้าย โดยการเติบโตของเธอแสดงออกหมดเลยทั้งสีหน้า ท่าทาง แววตา เสื้อผ้าหน้าผม ฯลฯ ซึ่งแน่นอนว่า Saoirse Ronan แสดงได้ดีมากเท่าที่บทจะอำนวยให้ดีได้

สิ่งที่เราชอบอีกอย่างหนึ่งคือ เราชอบที่ Brooklyn นำเสนอคุณค่าของผู้หญิงที่ “การศึกษา” กล่าวคือ ในขณะที่ผู้หญิงหลายคนให้ความสำคัญกับเสื้อผ้าหน้าผมภายนอก (เช่น การแต่งหน้าทาปาก และไปงานเต้นรำเพื่อหาผัว) แต่นางเอกของเราเปลี่ยนตัวเองจากผู้หญิงบ้านๆ ที่ไม่มีอะไรเลย กลายมาเป็นผู้หญิงที่แพงขึ้นด้วยการศึกษาชั้นสูง โดยเฉพาะตอนที่เธอกลับมาที่เมือง Enniscorthy

เธอกลับไปบ้านเกิดในมาดใหม่แบบสาวอเมริกันที่ไม่ใช่แค่แต่งตัวเก่งขึ้นแต่ยังดูฉลาดเฉลียวขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้เป็นนักเรียนนอกที่จริตเยอะจัดจ้านจนเกินงาม จากที่ไม่เคยมีชายใดเหลียวแลเธอเลย วันนี้เธอจะสามารถเป็นภรรยาของผู้ชายที่ครบเครื่องที่สุดในเมืองเมื่อไหร่ก็ได้

อย่างไรก็ดี การศึกษาเป็นหลักประกันความมั่นคงทำให้เธอไม่จำเป็นต้องหาสามีที่ร่ำรวยอย่างเดียวอีกต่อไป การศึกษาทำให้เธอเลือกอยู่กับคนที่เธอรักได้โดยไม่ต้องสนใจทรัพย์สินเงินทองหรือชาติกำเนิด ขอแค่เป็นคนขยันและรักในตัวตนที่แท้จริงของเธอนั่นก็เพียงพอแล้ว

สุดท้าย สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่เป็นแก่นที่เหมือนหนังพยายามจะสอนเราคือ ความหมายของคำว่า “บ้าน (home)” มันสัมพันธ์กับ “ตัวตน (identity)” ของเรา ไม่ได้สัมพันธ์กับ “อดีต (history)” ของเราอย่างที่ใครหลายคนยึดติด