Study

You and me กับ You and I เป็นวลีที่คนไทยใช้สลับสับสนกันบ่อยมาก ซึ่งจริงๆ แล้วมีหลักการใช้ไม่เยอะเลย Step 1 : After you กฎข้อแรก พูดถึงตัวเราเป็นอันดับสุดท้ายเสมอ เช่น Andy and I, Mary and me Step 2 : Subject or Object ทั้งนี้ ยืนพื้นความรู้ความเข้าใจเดิมตั้งแต่ประถม คือ…

หลายคนก็คงเข้าใจกันดีแล้วว่า ภาษาอังกฤษสำคัญแค่ไหนในปัจจุบันนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เก่งขึ้น บางคนอาจจะท้อ ถอดใจ หรือตั้งแง่กับภาษาอังกฤษไปแล้ว อ้างว่าภาษาเค้ายากบ้างล่ะ ดูถูกว่าตัวเองโง่บ้างล่ะ หรือโทษระบบการศึกษาของประเทศบ้างล่ะ ทั้งๆ ที่ อันที่จริงแล้ว จะดีจะชั่ว จะเก่งจะโง่ จะรุ่งจะริ่ง ก็อยู่ที่ตัวเองทำตัวเองทั้งสิ้น ถ้าบอกว่าภาษาเค้ายาก ทำไมคนไทยเราบางคนยังทำได้? ถ้าประกาศว่าตัวเองโง่ ทำไมไม่พยายามทำตัวให้ฉลาดขึ้นบ้าง? ถ้าหาว่าระบบการศึกษาไทยห่วย ทำไมไม่จัดระบบให้ตัวเองซะเลยล่ะ? เคยมองบ้างหรือเปล่าว่าเรียนมากี่ปีๆ ก็ยังรู้สึกว่าภาษาอังกฤษแม่งยาก ยิ่งเรียนยิ่งโง่ ยิ่งโตยิ่งดักดาน… คิดมั้ยคะ? บางทีก็ไม่ใช่สมองตัวเองหรอกที่ผิด แต่อาจจะผิดที่วิธีการหรือเปล่า?