ถึงแม้เราจะเกิดไม่ทัน แต่ทุกวันนี้ก็ยังรับรู้ได้ว่า The Beatles เป็นวงดนตรีที่ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมากในยุค 1960 – 1970 และผลงานของพวกเขาก็มีอิทธิพลกับงานเพลงในยุคหลัง ๆ อยู่ไม่น้อย
Yesterday ถ่ายทอดเรื่องราวจากโลกใบนึงที่ไม่มีวง The Beatles… จริง ๆ แล้ว มันก็เป็นโลกที่เคยมี The Beatles นี่แหละ แต่แล้ววันนึง มันกลับกลายเป็นโลกที่ The Beatles ไม่เคยมีอยู่จริงมาก่อน มีเพียง Jack Malik (Himesh Patel จาก EastEnders) เท่านั้นที่รู้จัก The Beatles
เดิมที Jack Malik เป็นเพียงนักดนตรีโนเนมเตะฝุ่น มีเพียง Ellie (Lily James จาก Baby Driver) ผู้จัดการและเพื่อนรักของเขาเท่านั้นที่เชื่อในตัวเขา แต่หลักจากที่เขาเริ่มเอาเพลงของ The Beatles มาเป็นเพลงของเขาเอง (ในโลกที่ไม่มีใครรู้จัก The Beatles) เขาก็กลายเป็นนักดนตรี-นักแต่งเพลงชื่อดัง หลังจาก Ed Sheeran (Ed Sheeran เล่นเป็นตัวเอง) กับ Debra Hammer (Kate McKinnon จาก Rough Night) ผู้จัดการของเขา พาไปปลุกปั้น
การร้องเพลงคือการสื่อสารอย่างหนึ่ง ซึ่งองค์ประกอบหลักของการสื่อสารมันมี 3 อย่าง คือ 1.ผู้รับสาร (ณ ที่นี้ หมายถึงคนฟังเพลง) 2.สาร (ณ ที่นี้ คือเพลง) และ 3.ผู้ส่งสาร (นั่นก็คือ พระเอกของเรื่อง ณ ที่นี้) ถ้าองค์ประกอบใดองค์ประกอบหนึ่งมันมีปัญหาหรือไม่มีประสิทธิภาพพอ มันก็อาจจะทำให้การสื่อสารไม่เป็นผลอย่างที่ควร
ดังนั้น ถึงแม้ Jack Malik จะเอาเพลงของ The Beatles ไปร้อง แต่ถ้าเอาไปร้องให้คนที่ “ไม่ใช่แนว”, “ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย”, หรือไม่ใช่คนฟังเพลง ประมาณนั้น มันก็ไม่เกิด (สมมติ Jack Malik มาร้องให้เราฟัง เราก็คงเฉย ๆ เช่นกัน เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยอะไรกับเพลง และแทบไม่รู้จักเพลงของ The Beatles เลยอยู่แล้ว)
แน่นอนว่า คนระดับ Ed Sheeran กับผู้จัดการของ Ed Sheeran ฟังเพลง (ของ The Beatles) ที่ Jack ร้อง พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่า นี่คือเพลงที่ดี และจะเป็นเพลงที่ขายได้ แต่ตัว Jack เอง ก็ต้องปรับลุคของตัวเองเหมือนกัน มิเช่นนั้น จากที่คนชอบเพลงอยู่ดี ๆ พอเห็นหน้าคนแต่ง/คนร้องเพลงแล้ว อาจจะพาลไม่ชอบเพลงไปเลยก็ได้
ถึงกระนั้น ตัวสาร หรือตัวเพลง The Beatles เอง ถึงแม้จะมีคุณค่าเหนือกาลเวลาในแง่ของภาษาทางดนตรี แต่เนื้อร้อง หรือบางอย่าง ที่ถูกแต่งตั้งแต่ช่วงปี 1960 – 1970 ก็อาจจะตกยุคตกสมัยไปแล้ว เช่น ในส่วนที่ Ed Sheeran พยายามจะเปลี่ยน “Hey Jude” เป็น “Hey dude” ซึ่งเป็นศัพท์แสงที่คนยุคใหม่น่าจะอินกว่า
จะเห็นได้ว่า มันมีปัจจัยหลายอย่างประกอบกันที่ Jack Malik ในการเป็นนักร้องนักดนตรี มันมีปัจจัยมากมายที่จะช่วยให้คนคนนึงประสบความสำเร็จในสิ่งสิ่งหนึ่ง เช่นเดียวกัน หนังเรื่องนึงจะประสบความสำเร็จได้ก็ต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่างเหมือนกัน
Yesterday ได้ทั้งผู้กำกับและมือเขียนบทที่ประสบความสำเร็จในวงการอย่างมากมาควบคุมดูแล ตั้งแต่ ผู้กำกับ Danny Boyle (จาก Slumdog Millionaire, 127 Hours, และ Steve Jobs) และนักเขียนบท Richard Curtis (จาก About Time, Love Actually) แต่หนัง Yesterday เองก็ไม่ได้ออกมาดีและประสบความสำเร็จอย่างที่เราคาดหวัง บางทีอาจจะมีปัจจัยที่เรามองไม่เห็นบางอย่าง หรือกระทั่งปัจจัยที่เรามองเห็นได้ชัด เช่น พระเอก… Himesh Patel… ที่ยังไม่ดึงดูดและมีชีวิตชีวามากพอ
เราชอบไอเดียของหนัง ไอเดียที่ว่า The Beatles หายไป หรือไอเดียที่ว่า ถ้าเป็นคนอื่นมาร้องเพลงของ The Beatles ในโลกที่ไม่มี The Beatles เค้าจะประสบความสำเร็จแบบที่ The Beatles ทำได้เมื่อสมัยรุ่นปู่รุ่นย่าเรานั้นมั้ย ก็อยากจะดูเหมือนกันว่า พระเอกจะไปได้ไกลสักแค่ไหน ในเมื่อเขาดังเพราะเพลงของคนอื่น เขาไม่ได้สามารถแต่งเพลงที่ประสบความสำเร็จเองได้เลย แต่นั่นแหละ สุดท้าย หนังก็พาเราไปไม่ถึงตามที่เราคาดหวัง
เราชอบความสวยความน่ารักของ Lily James เธอทำให้หนังมีชีวิตชีวามากขึ้น เช่นเดียวกับเจ๊ Kate McKinnon ที่ทำให้กราฟความสนุกของหนังมันพุ่งขึ้นมาก แต่เราไม่อินกับความรักโรแมนติกของ Jack กับ Allie รวมถึงฉากบอกรักกลางงานคอนเสิร์ต ซึ่ง ณ เวลานั้น นางเอกเป็นแฟนคนอื่น และแฟนของนางก็อยู่ในงานนั้น เราว่ามันไม่โรแมนติกเอาเสียเลย และพอยต์เฟรนด์โซนของคู่นี้มันทำให้หนังดร็อป
โดยรวม ก็เป็นหนังที่ดูได้เพลิน ๆ นะ เราไม่ใช่แฟนเพลง The Beatles ก็ดูได้เรื่อย ๆ แต่ก็มีบ้างที่ไม่ทันมุกบางมุก ส่วนแฟนเพลง The Beatles จะอินมากน้อยแค่ไหน ก็คงแล้วแต่คน แต่นี่คิดว่า หนังก็ไม่ได้เอาเพลง The Beatles มาใช้เยอะขนาดนั้น คือมันไม่ใช่หนังเพลง ไม่ได้เอาเพลงมาเล่าชีวิตตัวละครแบบ The Rocketman อะไรแบบนั้น
คะแนนตามความชอบส่วนตัว 7/10
38 comments
Comments are closed.